Γράφει ο Ἐπίσκοπος Ὠλένης
Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Σ
Σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἑορ-τάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Παταπίου. Ὁ Ὅσιος Πατάπιος γεννήθηκε τόν 5ον αἰῶνα μ. Χ. στήν Θήβα τῆς Αἰγύπτου ἀπό πλούσιους καί εὐσεβεῖς χριστιανούς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τόν ἀνέθρεψαν μέ φροντίδα καί τοῦ ἔδωσαν χριστιανικη ἀγωγή.
Δέν παρέλειψαν νά προσέχουν τήν καλλιέργεια τοῦ χαρακτῆρα καί τοῦ ἤθους του. Παρακολουθοῦσαν τήν πρόοδό του στήν ἀληθινή σοφία καί τήν ἀφοσίωσή του στή χριστιανική πίστη. Μέ τήν ἐνηλι-κίωσή του ὁ Ὅσιος ἀπεστρέφετο ἀπό τά ἐφήμερα καί γήϊνα πράγμα-τα, ἐνῶ ἔστρεφε τήν προσοχή του πρός τά οὐράνια, τά πνευματικά, τά ἄφθαρτα καί αἰώνια.
Σέ αὐτό συνέβαλαν οἱ μεγάλες ἀναχωρητικές καί ἀσκητικές μορφές πού εἶχαν κατακλίσει τίς ἐρήμους, κυρίως τῆς χώρας τοῦ Νείλου καί προσείλκυαν χριστιανούς καί μοναχούς.
Ζώντας σ’ αὐτό τό κλῖμα ὁ νέος ἀκόμη Πατάπιος πῆρε τήν γεν-ναία ἀπόφαση. Ἄφησε πίσω του οἰκείους, φίλους, περιουσία καί φεύγοντας ἀπό τήν Θήβα, πῆγε καί ἐγκαταβίωσε σέ ἔρημο μέρος.
Ἐκεῖ ἀφοσιώθηκε στήν προσευχή, τήν νηστεία, τήν ἀποκοπή κάθε ἐπιθυμίας καί τήν ἀπόκτηση κάθε ἀρετῆς. Ὅσο περνοῦσε ὁ καιρός καί διαδιδόταν ἡ φήμη τῆς ἁγιότητός του, τόσο πύκνωνε ὁ ἀριθμός τῶν χριστιανῶν πού ἔρχονταν σ’ αὐτόν. Τό γεγονός αὐτό τόν χαροποι-οῦσε, διότι ἔβλεπε πόσο οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πνευματικά ἐνδιαφέροντα, ἀλλά ὁ ἴδιος ὅμως ἐπιθυμοῦσε τήν κατά Θεόν «ἡσυχία».Ἔτσι ἀποφασίζει νά φύγει ἀπό τήν Αἴγυπτο καί ἀναζητεῖ ἄλλο τόπο, γιά νά ζήσει στήν ἀπόλυτη μόνωση καί «ἡσυχία».
Ἡ ἀναχώρησή του ἔγινε μέ ἀπόλυτη μυστικότητα. Προορισμός του ἦτο νά κατοικήσει στά περίχωρα τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Στήν πορεία του αὐτήν πρός τό νέο τόπο τῆς ἄσκησής του, τόν ἀκο-λουθοῦν δύο ἐρημίτες ἀπό τήν Αἴγυπτο: Ὁ Βάρα καί Ὁ Ραβουλά.
Ἀπό τή Συρία και οἱ τρεῖς διέσχισαν ὁδοιπορῶντας τά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἔφτασαν στήν Κωνσταντινούπολη, εὐχαριστῶντας τόν Θεό γιά τήν προστασία Του καθ’ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἀποδημίας.
Οἱ τρεῖς Αἰγύπτιοι Μοναχοί ἀναζητοῦν τόπον «ἡσυχίας» γιά νά συνεχίσουν τόν πνευματικο τους ἀγῶνα χωριστά ὁ καθένας, ἀλλά σέ κοντινή ἀπόσταση γιά νά ἐνισχύονται πνευματικά μεταξύ τους καί καταλήγουν στήν περιοχή τοῦ Κεράτιου κόλπου.
Ὁ Ὅσιος Πατάπιος δουλαγωγῶντας τό σῶμα του, δέν ἐπέτρεπε στόν ἑαυτό του νά δοκιμάσει κάτι τό ὑλικό ἐκτός ἀπό τόν ἐλάχιστο ὕπνο. Ὅλα αὐτά τά κατόρθωσε μέ τόν ἀδιάκοπο πνευματικό του ἀγώνα καί μέ τή συνέργεια τῆς θείας Χάριτος.
Ὁ Θεός τόν δοξάζει μέ δύο τρόπους:
Πρῶτον, μέ τό ὅτι τοῦ χάρισε τή δύναμη νά τελεῖ θαύματα καί νά γιατρεύει ἀρρώστιες καί
Δεύτερο, μέ τό ὅτι τόν ἔκανε γνωστό ὡς ἀσκητή πού εἶχε πάνω του πολλά πνευματικά χαρίσματα.
Αὐτός ὁ μεγάλος Ὅσιος, τό πρότυπο τῆς ἀρετῆς, τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας, τῶν καλῶν ἔργων καί τῶν θαυμάτων, ἔφτασε ἡ ὥρα νά μεταβεῖ ἀπό τά ἐπείγεια στά οὐράνια καί αἰώνια καί νά κληρο-νομήσει τήν ἡτοιμασμένην Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. (Ματθ.25, 34).
Τό τίμιο καί ἱερότατο λείψανό του οἱ Μοναχοί τό κήδεψαν μέ τιμή καί δόξα στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτι-στοῦ Ἰωάννου Κωνσταντινουπόλεως Τό ἄφθαρτο σκήνωμά του ἦταν μία ἀνεξάντλητη πηγή θαυμάτων γιά πολλούς ἀνθρώπους, πού εἶναι μέχρι σήμερα.
Μετά τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπό τούς Ὀθωμανούς τό 1453, ὁ Ἀγγελής Νοταράς, προκειμένου νά προστατευθῆ τό λεί-ψανο τοῦ Ἁγίου Παταπίου ἀπό τούς Τούρκους, τό μετέφερε στά Γεράνεια ὄρη καί ἔκρυψε τό λείψανο σέ σπηλιά, πλησίον τῆς πόλης «Θέρμαι», τοῦ σημερινοῦ Λουτρακίου Κορινθίας, πού ἀπό τόν 11ον αἰῶνα μ. Χ. ἦτο ἀσκητήριο Μοναχῶν.
Τό ἔτος 1904 ἀπεκαλύφθη τό Ἱερό λείψανό του ἀπό ἕνα εὐλαβή Ἱερέα Κωνσταντῖνον Σουσάνην, πού εἶχε προβῆ σέ ἐνέργειες δια-μορφώσεως τοῦ ἐσωτερικοῦ χώρου τοῦ σπηλαίου.
Μέ ἰδιαίτερη προσοχή καί δέος συνέχισε τήν καθαίρεση τοῦ τοιχίου, ὥστε μέ εὐχάριστη ἔκπληξη καί θαυμασμό ἀπεκάλυψε «ἄφθορον καί εὐωδιάζον» τό ἱερό Σκήνωμα τοῦ Ὁσίου, πού φυλάσσεται εἰς τήν ἱδρυθεῖσα ἐπ’ὀνόματί του Μονήν εἰς τό Λουτράκι Κορινθίας
Ὁ Ὅσιος ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων μᾶς στέλνει τό μήνυμα τῆς σωτηρίας καί τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ἀνθρώπων διά τῶν πνευματικῶν ἀσκήσεων καί τῆς παραμονῆς μας μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιά νά καταστοῦμε καί ἐμεῖς , διά τῶν πρεσβειῶν του,μέτοχοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
ΑΜΗΝ.
