Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Ε΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.Σαράντα ἑπτά χρόνια ἔκανε στήν ἔρημο, καί ὁ Κύριος τῆς ἔδωσε ἐκεῖνο πού σπάνια δίνει σέ κάποιον ἀπό τούς Ἁγίους. Χρόνια ὁλόκληρα δέν γεύθηκε ψωμί καί νερό. Στήν ἐρώτησι τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ἐκείνη ἀπάντησε: «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. δ΄ 4). Ὁ Κύριος τήν ἔτρεφε μέ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο καί τήν ὡδηγοῦσε στήν ἐρημική ζωή, στούς ἐρημικούς της ἀγῶνες. Καί ποιό ἦταν τό ἀποτέλεσμα; Ἡ Ἁγία μετέτρεψε τήν κόλασί της σέ παράδεισο.
Νίκησε τόν διάβολο καί ἀνέβηκε ψηλά στόν Θεό, μέ τήν νηστεία καί τήν προσευχή, διότι ἡ νηστεία μαζί μέ τήν προσευχή εἶναι δύναμις πού νικᾶ τά πάντα. Ἕνας θαυμάσιος ὕμνος τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς λέγει: «ἀκολουθήσωμεν τῷ διά νηστείας ἡμῖν, τήν κατά τοῦ διαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Μέ τήν νηστεία μᾶς ἔδειξε τήν νίκη κατά τοῦ διαβόλου.Δέν ὑπάρχει ἄλλο ὅπλο καί μέσον ἀπό τήν νηστεία.
Νηστεία δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά νά σταυρώνῃς τό σῶμα, νά σταυρώνῃς ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό σου. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει σταυρός, ἡ νίκη εἶναι σίγουρη. Τό σῶμα τῆς πρώην πόρνης τῆς Ἀλεξανδρείας, τῆς Μαρίας, μέ τήν ἁμαρτία παραδόθηκε στήν δουλεία τοῦ διαβόλου. Ἀλλά ὅταν ἀγκάλιασε τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ὅταν πῆρε αὐτό τό ὅπλο στά χέρια της, νίκησε τόν διάβολο.
Νηστεία εἶναι ἡ ἀνάστασις τῆς ψυχῆς ἐκ νεκρῶν. Ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή ἀνοίγουν τά μάτια τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νά ἀντικρύσῃ καί νά καταλάβῃ πραγματικά τόν ἑαυτό του. Βλέπει τότε, ὅτι κάθε ἁμαρτία στήν ψυχή του εἶναι ὁ τάφος του, ὁ θάνατός του. Κατα-λαβαίνει ὅτι ἡ ἁμαρτία μέσα στήν ψυχή του δέν κάνει τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά μετατρέπῃ σέ πτώματα ὅλα ὅσα ἀνήκουν στήν ψυχή˙ τούς λογισμούς της, τά συναισθήματά της καί τίς διαθέσεις της.
Ὁ βίος τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας μᾶς ἀποκαλύπτει τίς ἀλήθειες τῆς πίστης μας. Αὐτή εἶναι ἕνας γνήσιος ἐκπρόσωπος τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου. Μέ ὅλη της τήν ψυχή, μέ ὅλες της τις δυνάμεις, χωρίς κανένα φραγμό, χωρίς καμιά ἐπιφύλαξη, ἔδωσε τόν ἑαυτό της στήν ἁμαρτία.Ὅταν ὅμως ἄκουσε τόν Χριστό, ὅταν ὅμως ἔφθασε μέσα στήν ψυχή της ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἔφθασε τό μήνυμα, ὅταν ἔπιασε μέσα της τί ἔκανε ὁ Χριστός γιά νά σώσει τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, δέν προβληματίσθηκε. Δέν μπῆκε σέ δίλημμα τί νά κάνει ἤ τί νά μήν κάνει, ἀλλά ἔκοψε μέ τό μαχαίρι τήν μέχρι ἐκείνη τήν ὥρα ἁμαρτωλή ζωή της, ἔκοψε τόν ἑαυτό της θά λέγαμε. Αὐτός εἶναι ὁ θάνατος. Και ζωντανεύει μέσα της ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος, ὁ καινούργιος ἄνθρωπος, ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος.
Εἶναι χαρακτηριστικό αὐτό σ’ ὅλους τούς ἁγίους. Ὅσο αἰσθά-νονται ὅτι λύπησαν τόν Χριστό μέ τήν ἁμαρτία τους, τόσο περισ-σότερο ἀργότερα ἀνταποκρίνονται. Ἀνακηρύσσουν ὅτι γιά μένα τελείωσε, πέθανε αὐτός ὁ ἁμαρτωλός κόσμος. Πέθαναν τά πάντα. Γιά μένα εἶναι μόνο ὁ Χριστός.
Αὐτό ἔκανε καί ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, πού παίρνει τό δρόμο τῆς νηστείας καί τῆς προσευχῆς, ὁδηγούμενη ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, καί πηγαίνει στήν ἔρημο καί σαρανταεπτά χρόνια αὐτή, μία γυναίκα, ζεῖ ὅπως ζεῖ.
Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία ἁμάρτησε καί τό ἀνεγνώρισε, ἀλλά ἀπό τήν στιγμή πού ἔκοψε τά νήματα μέ τήν προηγούμενη ζωή της, ἀπό τήν στιγμή πού πῆρε ἀπόφαση νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό, Τόν ἀκολουθεῖ σταθερά καί ἀμετάκλητα. Δέν ξαναπαραδίδεται στήν ἁμαρτία, θά πεθάνει ἐκεῖ. Προτιμᾶ νά πεθάνει παρά νά πέσει στήν ἁμαρτία.Ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ταλαιπωρηθεῖ, γιά νά φανεῖ πόσο γενναῖος μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί πόσο πράγματι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅταν θέλει. Γιά νά φανεῖ ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε κάποιες δυνάμεις στόν ἄνθρωπο καί τίς δυνάμεις αὐτές πρέπει νά τίς χρησιμοποιήσει ὁ ἄνθρωπος γιά νά ἀγωνισθεῖ ἐναντίον τοῦ κακοῦ καί νά ζήσει κατά Θεόν, διά νά ἔρθει ἡ ἀνάπαυση, νά ἔρθει ἡ λύτρωση.
Καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ἀντιμετωπίσουμε τόν θάνατο τοῦ σώματος τῆς ἁμαρτίας, πού εἶναι ὁ θάνατος τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου. Ἦρθε ἡ ὥρα νά πεθάνουμε καί νά ζήσει ὁ καινούργιος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος.ΝΑΙ τήν περίοδο αὐτή νά συμπάθουμε μέ τόν Χριστό, νά πεθάνουμε ὡς πρός τόν παλαιόν ἄνθρωπο, διά νά ζήσουμε ὅλοι μας τόν νέον ἐν Χριστῷ νέον κτκἄνθρωπον.
ΑΜΗΝ.
