Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Xθες Κυριακή τοῦ Ἀσώτου, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες,ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει ἐνώπιόν μας τήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ γιά νά μᾶς διδάξει τό μέγα ἔλεος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ καί Πατρός μας. Ὁ σκοπὸς τῆς λειτουργικῆς περιόδου τοῦ Τριωδίου εἶναι νὰ μᾶς θυμίσει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ, τὶς ὁποῖες ἔκανε ἀπὸ τότε ποὺ μᾶς δημιούργησε. Θέλει ἀκόμη νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ μὴν ξεχάσουμε πὼς εἴμαστε πλάσματα τοῦ Θεοῦ μὲ τελικό μας προορισμὸ τὴν ἕνωσή μας μαζί Του.
Οἱ Ὕμνοι τοῦ Τριωδίου εἶναι ἀνεπανάληπτα κείμενα. Εἶναι κείμε-να θεολογικά, δοξολογικὰ καὶ κατηχητικά. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦ-με νὰ τὰ θεωρήσουμε ἁπλῶς ὡς φιλολογικὰ κείμενα, ἀλλὰ ὡς ἀνα-πόσπαστα στοιχεῖα τῆς λειτουργικῆς μας ζωῆς.
Κάθε φορᾶ ποὺ ἀρχίζει κάτι νέο, ἡ Ἐκκλησία μᾶς προσκαλεῖ νὰ πορευθοῦμε μαζί της. Γνωρίζει ὅτι ζοῦμε μία τρομακτικὴ κοσμικό-τητα. Ἀναγνωρίζει τὶς ἀδυναμίες μας. Ἡ ἀναγγελία τοῦ Τριωδίου γί-νεται ἤδη ἀπὸ τὴν Κυριακή του Ζακχαίου. “Σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκω σου δεῖ με μεῖναι”, διαβάζουμε στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ (ΙΘ΄,1-10). Ἰδού μία καταπληκτικὴ φράση τῆς Θείας Οἰκονομίας γιά τήν σωτηρία μας. Ὁ Θεὸς βρίσκεται μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μποροῦν νὰ Τὸν δοῦν, ὅταν τὸ θελήσουν, καὶ μάλιστα σήμερα.
Μία ἀπό τίς προϋποθέσεις γιά νά συναντηθοῦμε μέ τόν Θεόν εἶναι ἡ εἰλικρινής καί σωτήρια μετάνοια. Μετάνοια σημαίνει κατά γράμμα μεταστροφή, ἀλλαγή νοῦ. Στήν οὐσία σημαίνει τήν ὀντολο-γική μετάλλαξη τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κατάσταση τῆς ἐγωπαθοῦς αὐτάρκειας στήν κατάσταση τῆς συναίσθησης τῆς ἁμαρτωλότητος. Εἶναι ἡ μετάβαση στό πνεῦμα τῆς ταπείνωσης καί τῆς συντριβῆς μπροστά στόν ἀπόλυτα ἀγαθό Θεό, τοῦ Ὁποίου τό φῶς φανερώνει ἄπλετα τό σκοτεινό μας ἑαυτό. Ἡ συνειδητοποίηση τῆς πτωτικῆς μας κατάστάσης, τῆς ἐπώδυνης τραυματικῆς ἐμπειρίας μας καί τῆς ἀπουσίας διαύλων τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στόν ἑαυτόν μας εἶναι τό πρῶτο βήμα γιά τήν ὀντολογική μας ἀποκατάσταση.
Ἡ μετάνοια ἀπαιτεῖ ἰδιαίτερο ἡρωϊσμό καί ἀγωνιστική διάθεση, ὅπως ἀποτυπώνεται θαυμάσια στήν εὐαγγελική περικοπή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ. Ὅπως ὅλα τά ἀγαθά, ἔτσι καί ἡ σωτηρία μας, εἶναι ἀποτέλεσμα ἡρωϊσμοῦ, ἀσυμβίβαστης αὐταπάρνησης καί σκληροῦ ἀγῶνα. Ὁ ἀντίδικος διάβολος ἐπιτίθεται «ὡς λέων ὠρυόμενος» (Α΄Πετρ. Ε΄,8) κατά τοῦ ἀνθρώπου, τόν πολεμᾶ μέ λύσσα καί δέν τόν ἀφήνει νά ἔρθει «εἰς ἑαυτόν». Τοῦ βάζει ἄπειρα ἐμπόδια, γιά νά τοῦ ἐκριζώσει κάθε διάθεση μετάνοιας. Τό χειρότερο καί πλέον ἀποτελεσματικό ἐμπόδιο, πού τοῦ βάζει, εἶναι ἡ ἀπελπισία. Βάζει στό μυαλό τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀπαισιόδοξες σκέψεις καί ἰδέες, ὅτι δῆθεν ὁ Θεός τόν μισεῖ καί δέν θά τόν συγχωρήσει γιά τήν ἁμαρτωλότητά του, κρατῶντας τον δέσμιο τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ. Ὅμως ὁ ἁμαρτωλός, τό πρῶτο πρᾶγμα πού ἔχει νά σκεφθεῖ, εἶναι ὅτι ὁ Θεός ποτέ δέν ἔπαψε νά τόν ἀγαπᾶ καί τόν προσμένει ἐναγωνίως νά ἐπιστρέψει στίς στοργικές του ἀγκάλες. Νά στηρίξει τίς ἐλπίδες του στό ἀπύθμενο θεῖο ἔλεος, τό ὁποῖο μπορεῖ νά σβήσει ἀκόμα καί τό μεγαλύτερο κρῖμα. Ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαίωνε πώς «χαρά ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπί ἑνι ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ.ΙΕ΄,7),αὐτό σημαίνει πώς ὁ φιλάνθρωπος Θεός καί Πατέρας μας, μαζί μέ ὅλο τόν οὐράνιο πνευματικό κόσμο, περιμένουν τή μετάνοιά μας, γιά νά πανηγυρίσουν.
Ἐμεῖς ὡς Χριστιανοί καλούμεθα ἀγόγγυστα νά συμμετάσχουμε στό κάλεσμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος μέσα ἀπό ὅλα αὐτά μᾶς καλεῖ στόν πνευματικό ἀγῶνα γιά τήν μετάνοιά μας, στήν νηστεία, στόν τακτικό ἐκκλησιασμό καί τή μετοχή στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ θαῦμα ἰσοδύναμο καί ἰσόκυρο μέ τή νεκρανάσταση. Εἶναι ἡ θύρα τῆς θεωρίας, τῆς θέας τοῦ Θεοῦ καί τό παράθυρο τῆς θεώσεως. Ἡ Μετάνοια ἐκπηγάζει δάκρυα ἀκτίστου φωτισμοῦ καί ἐπεξεργάζεται μέθη θεϊκή ἄχρι θανάτου. Μετάνοια εἶναι ἡ Παλαμική μέθεξη στίς θεῖες ἐνέργειες καί ὑπαρ-ξιακός ἀναβαπτισμός στή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ μετάνοια προάγει τήν κάθαρση καί ἐπιφέρει σταδιακή μετοχή στή θέσφατη θεογνωσία.
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία , ὡς στοργική μητέρα καί πηγή τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ μέσῳ τοῦ κατανυκτικοῦ κλίματος τῆς περιόδου τοῦ Τριωδίου νά μᾶς βοηθήσει νά συναισθανθοῦμε τήν ἁμαρτω-λότητά μας, νά μετανοήσουμε εἰλικρινά, νά κάνουμε τόν προσωπικό μας ἀγῶνα και μέσῳ τῆς ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας νά σωθοῦμε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, νά λάβουμε τό δακτύλιον τοῦ ἀρραβῶνος καί νά συμμετάσχουμε στό θεῖο Δεῖπνο τοῦ αἰωνίου ζωῆς καί μακαριότητος.ΑΜΗΝ.
