Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ καί ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρ-τυρος Διονυσίου τοῦ Ἀεροπαγίτου, Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν.
Ἡ πόλις τῶν Ἀθηνῶν ἰδιαίτερα πρέπει νά καυχιέται γιά τόν Ἅγιο Ἱερομάρτυρα Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη, ὁ ὁποῖος συγκαταλέγεται στούς μεγάλους Πατέρες καί Ἱεράρχας τῆς Ἐκκλησίας μας.
Γεννήθηκε στήν Ἀθήνα περί τό 10 π. Χ. καί καταγόταν ἀπό ἐπι-φανή ἀθηναϊκή οἰκογένεια, ἡ ὁποία τόν σπούδασε στίς μεγάλες φιλοσοφικές σχολές τοῦ κλεινοῦ Ἄστεως, ἡ ὁποία, ὅπως καί ὁλό-κληρη ἡ Ἑλλάδα, βρισκόταν τήν ἐποχή ἐκείνη ὑπόδουλη στούς Ρωμαίους, ἀλλά διατηροῦσε ἀκόμη τήν αἴγλη της μέ τή λειτουργία τοῦ Ἀρείου Πάγου. Ὁ Ἅγιος Διονύσιος σπούδασε φιλοσοφία καί κατέστη ἐπίλεκτο μέλος τῆς Ἀθηναϊκῆς Κοινωνίας. Μάλιστα τοῦ δόθηκε ἡ θέση ἑνός ἀπό τούς ἐννέα βουλευτές τοῦ Ἀρείου Πάγου.
Ἄν καί ζοῦσε σέ μία «κατείδωλον» πόλη, πού ἡ εἰδωλολατρία εἶχε ἐξαχρειώσει τά ἤθη τῶν κατοίκων της, ζοῦσε μέ σύνεση καί καλλιερ-γοῦσε τίς ἔμφυτες ἀρετές του. Ὅλοι τόν θαύμαζαν καί τόν ἐκτιμοῦ-σαν, διότι στήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων του ἀπέδιδε δικαιοσύνη.
Περί τό 33 μ. Χ. μετέβηκε στήν Αἴγυπτο γιά ἀνώτερες μελέτες. Κάποιο ἀνοιξιάτικο μεσημέρι εἶδε ξαφνικά τόν ἥλιο νά σβήνει, ἕνα πυκνό πέπλο σκοταδιοῦ νά σκεπάζει ὅλη τή γῆ καί νά συγκλονίζε-ται ἀπό ἰσχυρό σεισμό. Ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας ἔπασχε στήν Παλαιστίνη καί γι’ αὐτό συγκλονιζόταν ὁλάκερη ἡ δημιουργία. Ὁ εὐσεβής Διονύσιος ἀπόρησε ἀπό τό ὑπερφυσικό γεγονός καί ἀναφώ-νησε: «Ἤ θεός τις πάσχει, ἤ τό πᾶν ἀπόλλυται».
Τό 49 μ. Χ. ἦρθε στήν Ἀθήνα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος κλήθηκε ἀπό τούς Ἀθηναίους νά ἀναπτύξει τίς «σπερμολογίες» του ἀπό τό βῆμα τοῦ Ἀρείου Πάγου. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀνήγγειλε στούς Ἀθηναίους τόν «Ἄγνωστο Θεό» τόν Ὁποῖο λάτρευαν, ἄν καί τόν ἀγνοοῦσαν. Μεταξύ τῶν ἀκροατῶν του ἦταν καί ὁ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος. Πίστεψαν μόνο ὁ Ἀεροπαγίτης Διονύσιος, ἡ Δάμαρις καί μερικοί ἄλλοι, ὅπως μᾶς ἀναφέρει τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων.(Κεφ. ΙΖ΄, στ. 34).
Τό κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου προξένησε ἰσχυρή ἐντύπωση στόν εὐσεβή Διονύσιο, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε δεκτός καί ἄρχισε νά καρποφορεῖ στήν ἀγαθή ψυχή του. Κάλεσε λοιπόν τόν Ἀπόστολον Παῦλο στό σπίτι του, ὁ ὁποῖος καί τοῦ διηγήθηκε τά συγκλονιστικά γεγονότα τοῦ Θείου Πάθους. Ἀμέσως ζήτησε ἀπό τόν Ἀπ.Παῦλο νά βαπτισθεῖ μαζί μέ τήν οἰκογένειά του. Αὐτή ἡ ἀπόφασή του ὁδήγησε πολλούς Ἀθηναίους νά ἀρνηθοῦν τήν εἰδωλολατρική θρησκεία καί νά βαπτι-στοῦν. Ἔτσι ἵδρυσαν τήν πρώτη Ἐκκλησία τῶν Ἀθηνῶν, μέ πρῶτο Ἐπίσκοπό της τόν Ἅγιο Ἱερόθεο.
Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ἀφιερώθηκε ψυχή τε καί σώματι στήν Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ. Μετά τό θάνατο τοῦ Ἁγίου Ἱεροθέου οἱ Ἀθηναῖοι Χριστιανοί ἀπαίτησαν νά χειροτονηθεῖ Ἐπίσκοπός τους ὁ Διονύσιος. Ὡς Ἐπίσκοπος πιά τῆς λαμπρῆς Ἀθήνας ἐργάστηκε μέ ζῆλο γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Ἀφοῦ ποίμανε γιά πολλά χρόνια τόν ἐπισκοπικό θρόνο τῶν Ἀθη-νῶν, θεώρησε ὅτι ἔπρεπε νά συνεχίσει τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του ὡς Ἱεραπόστολος. Πῆγε καί ἐγκαταστάθηκε στό Παρίσι, ἔκτισε μία μι-κρή Ἐκκλησία, ὅπου τήν ἔκαμε κέντρο τῆς ἱεραποστολῆς του. Κήρυτ-τε μέ θέρμη καί ζῆλο στούς εἰδωλολάτρες τῆς περιοχῆς, ἀποτέλεσμα νά ἀφήσουν τά εἴδωλα καί νά ἀσπασθοῦν τήν πίστη στό Χριστό.
Ἡ δράση τοῦ Ἁγίου Διονυσίου στό Παρίσι ἔγινε γνωστή στίς ρω-μαϊκές ἀρχές, τόν κατήγγειλαν οἱ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς δρυῒδες, οἱ ὁποῖοι πραγματοποιοῦσαν χιλιάδες ἀνθρωποθυσίες κατ’ ἔτος στούς αἱμοδιψείς δαιμονικούς «θεούς» τους. Τόν κατήγγειλαν στόν Αὐτο-κράτορα Δομετιανό (82-96), ὅτι ἀρνεῖται νά σεβαστεῖ τόν αὐτοκρά-τορα καί νά λατρεύσει τούς «θεούς» τῆς αὐτοκρατορίας, παρακινώ-ντας καί τούς πολίτες νά κάμουν τό ἴδιο. Συνελήφθη καί σύρθηκε δέσμιος στόν τοπικό Διοικητή, ὁ ὁποῖος προσπάθησε μέ κολακεῖες καί ἐν συνεχείᾳ μέ φοβέρες νά τόν κάνει νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του. Ὁ Ἅγιος Διο-νύσιος μέ ἡρωϊσμό καί παρρησία στηλίτευσε τήν εἰδωλολατρική του πίστη, ἡ ὁποία λατρεύει «θεούς» κακούργους καί ἀνήθικους.
Μετά τή γενναία ἀπολογία του, ἀποφασίστηκε ἡ θανατική του καταδίκη. Ἀποκεφαλίζεται μαζί μέ τούς ἡρωϊκούς ἀκολούθους του Ρουστικό καί Ἐλευθέριο. Ἡ τιμία κάρα του βρίσκεται σήμερα στήν Ἱερά Μονή Δοχειαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Αὐτήν τήν πίστη καί τήν παρρησία πρός τόν Σωτῆρα Χριστόν καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ἔχουμε, γιατί μᾶς ὁδηγεῖ στήν πνευματική μας ἀναγέννηση καί ἕνωση μέ τόν αἰώνιον καί Ἀθάνατον Θεόν.ΑΜΗΝ.
