Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησίας ἑορτάζει τήν μνήμη τῆς Μεγαλομάρτυρος Ἁγίας Εὐφημίας, πού μέ τό αἷμα της σφράγισε τήν πίστη της στόν Χριστό καί μέ τήν αὐταπάρνησή της καταντρόπιασε τούς ἰσχυ-ρούς εἰδωλολάτρες αὐτοκράτορες. Ἡ Ἁγία Εὐφημία καταγόταν ἀπό τή Χαλκηδόνα, ἔζησε ἐπί Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ(284-305) καί οἱ γονεῖς της μόρφωσαν τήν κόρη τους σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τοῦ Εὐαγγελίου, γι’ αὐτό καί ἡ Ἁγία Εὐφημία ἀπό πολύ νωρίς διακρίθηκε γιά τόν ἅγιο ζῆλο της, τό σεμνό ἦθος καί τή φιλανθρωπία της. Ἀλλά ἡ σεμνή παρθένος διατηροῦσε ἀκηλίδωτη τήν ἁγνότητά της καί εἶχε ἀφοσιωμένη τήν καρδιά της στό Θεό, στήν περιποίηση τῶν ἀσθενῶν καί τῶν ἀπροστά-τευτων ὀρφανῶν.
Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μία νεαρή γυναῖκα, πού ἀγάπησε τόν Χριστό, πού ἔζησε τή ζωή της μακριά ἀπό τίς ἐπιρροές τοῦ κόσμου καί τῆς ἁμαρτίας καί δέν δίστασε νά ἀποδείξει τήν πίστη της στόν Χριστό θυσιάζοντας καί τήν ἴδια της τή ζωή. Δέν δίστασε νά δώσει τό αἷμά της γιά νά καταποντίσει τήν ἀσέβεια καί τήν ἀθεΐα.
Τιμᾶ ἰδιαιτέρως τήν Ἁγία, ἡ ὁποία μέ τή ζωή καί τό μαρτύριό της δικαιώνει ὄντως τό ὄνομά της, καθώς εὐφήμως μνημονεύεται 17 αἰῶνες τώρα ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία καί κοσμεῖ ὄχι μόνο ὡς παρθένος καί μάρτυς, ἀλλά καί ὡς ὑπερασπίστρια τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, καθώς μέ θαυμαστό τρόπο ἐπικύρωσε διά τοῦ ἱεροῦ της λειψάνου τόν Ὅρο τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Ὁ Κύριος ἐτίμησε τὴν καλλίνικον Παρθένον καὶ Μάρτυρα Εὐφημίαν μὲ τὴν δωρεὰν τῆς ἀφθαρσίας τοῦ πολυάθλου καὶ παρθενικοῦ της σώματος. Εἰς τὴν Χαλκηδόνα συνῆλθαν οἱ 630 θεοφόροι Πατέρες τὸ ἔτος 451 συγκροτήσαντες τὴν Ἁγίαν Τετάρτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, ἐπὶ τῶν εὐσεβεστάτων Βασιλέων Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ κατε-δίκασε τὸν αἱρετικὸν Εὐτυχῆ, ὁ ὁποῖος ἐκήρυττε τὴν πλάνην, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔχει μόνον μίαν φύσιν καὶ μίαν ἐνέργειαν, αὐτὴν τῆς Θεότητος. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐδογμάτισαν τὴν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔχει δύο τέλειες φύσεις, θελήσεις καὶ ἐνέργειες, τὴν θεία καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, εἰς μίαν Ὑπόστασιν. Οἱ δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡνωμένες ἀτρέπτως, ἀσυγ-χύτως, ἀναλλοιώτως καὶ ἀδιαιρέτως. Κατὰ τὴν ἀνωτέρω Σύνο-δον οἱ Ὀρθόδοξοι Πατέρες συνέταξαν Τόμον, ὁ ὁποῖος περιεῖχε τὴν πίστιν τὴν ἀληθῆ, τὴν ὁποίαν πάντοτε ἐπίστευε καὶ ἐκή-ρυττεν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἐπίσης οἱ αἱρετικοὶ Μονοφυ-σῖται συνέταξαν ἴδιον τόμον, ποὺ περιεῖχε τίς πλάνες των. Τότε ὁμοφώνως ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετικοὶ ἀπεφάσισαν νὰ τεθοῦν καὶ τὰ δυὸ κείμενα ἐπὶ τοῦ στήθους τῆς Ἁγίας Εὐφημίας καὶ ἀνοίξαντες τὴν λειψανοθήκην ἔπραξαν ἔτσι καὶ τήν ἐσφρά-γισαν πάλι. Ὅταν δὲ ἤνοιξαν τὴν θήκην, εὗρον τὸν μέν Τόμον τῶν Ὀρθοδόξων στίς χεῖρες αὐτῆς, τόν δέ τόμον τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν στοὺς πόδες της. Ἔτσι ἡ Μεγαλομάρτυς Εὐφη-μία μὲ τὸ ἐξαίσιον αὐτὸ θαῦμα ἐπεκύρωσε καὶ ὑπέγραψε τὸν ὀρθόδοξον Τόμον καὶ διεσάλπισε τὸ Χριστολογικὸν δόγμα περὶ τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ μας εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης καὶ ἀπέδειξε τὴν διδασκαλίαν τοῦ Εὐτυχοῦς καὶ ὅλων τῶν ὁπαδῶν τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ ὡς σατανικὴν πλάνην.
Ὅλοι μας μέ προθυμία νά ἐπικαλεσθοῦμε τήν συμπάθεια καἰ τήν χάριν τῆς ἑορταζομένης Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας, ὥστε νά ἐπιδράση καί στήν ψυχή μας τό πνεῦμα τῆς ὁμολογίας, τό ὁποῖο ἐπέδειξε ἡ τρυφερά αὐτή κόρη, πού δέν ὑπελόγισε τίποτε, ἀλλά προσέφερε τήν ψυχή της θυσία στόν Χριστό, γιά νά κρατήση τήν ὁμολογία της. Πίστευε ὅτι, ἐάν ὁμολογήση, θά ὁμολογηθῆ καί αὐτή, ὅπως καί ὁμολογήθη ἐνώπιον τοῦ Οὐρανίου Πατρός καί τῆς ἐχαρίσθη ἡ δόξα τῆς υἱοθεσίας.
Ἔτσι καί ἐμεῖς μέ ζῆλο πραγματικό ἄς ἀκολουθήσουμε τήν δική της πορεία, γιά νά λάβουμε τήν ἀμοιβή τῆς υἱοθεσίας καί τῆς σωτηρίας μας ἀπό τόν Θεόν, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας καί τῶν Ἁγίων Του.
ΑΜΗΝ.
