Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει τήν σωτήρια συνάντηση τῆς Σαμαρείτιδος μετά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐπικοινωνία μεταξύ Χριστοῦ καί Σαμαρείτιδος ἀρχίζει μέ ἀφορμή τό νερό, τό ὁποῖο εἶναι γιά τόν ἄνθρωπο πηγή δύναμης καί ζωῆς, ἀλλά καί ζωογονεῖ ὅλη τήν κτίση. Δροσίζει καί καθαρίζει, ἀλλά καί προσφέρει χαρά καί ζωή, δύναμη καί εὐλογία εἰς τήν ἀνθρωπότητα. Διατηρεῖ καί αὐξάνει τόν κόπο πάντων τῶν ἀνθρώπων. Τό νερό εἶναι εὐλογία, πλοῦτος καί ζωή.
Ὅμως ἐκτός ἀπό τό ὑλικό ὕδωρ τῆς φύσης ὑπάρχει καί τό πνευματικό ὕδωρ. Εἶναι τό ὕδωρ γιά τό ὁποῖο μιλᾶ ὁ Χριστός στή Σαμαρείτιδα, τό ζωντανό ὕδωρ καί ἀληθινό, πού ποτέ δέν στερεύει, γιατί εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Το ὕδωρ ἀκόμη συμβολίζει τήν διδασκαλία καί τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας στούς ἀνθρώπους. Καί αὐτός ὁ λόγος εἶναι γεμάτος ἀπό τήν δύναμη καί τήν σοφία τοῦ Θεοῦ. Ξεδιψάει τόν ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγεῖ μέσῳ τῶν μυστηρίων στήν σωτηρία καί στόν ἁγιασμό. Τό νερό εἶναι τό ὁρατό στοιχεῖο, πού εἰσάγει τόν ἄνθρωπο στήν Ἐκκλησία, διά τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, πού δίνει τή δυνατότητα τῆς σωτηρίας. Τό βάπτισμα εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἐλπίδας,τῆς ἀθανασίας καί τῆς ἀνάστασης, πού πρέπει νά κυριαρχεῖ στή ζωή τοῦ χριστιανοῦ.
Στή συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτιδα ἐπέρχεται ἡ λυ-τρωτική δύναμη τῆς Θείας ἐνέργειας, ἡ ὁποία ἐπενεργεῖ ἀπ’εὐθείας στό πνεῦμα τῆς γυναίκας,πού μέχρι ἐκείνη τή στιγμή ἦταν νεκρό μέ-σα στό ζωντανό σῶμα της. Τό ἴδιο ἔγινε καί κατά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, κατά τήν ὁποία ἡ Θεία ἐνέργεια ἔδωσε πνοή ζωῆς στόν πρῶτο, «ἐκ πηλοῦ», ποιηθέντα ἄνθρωπο, πού ἦταν ὁ Ἀδάμ. Τώρα ζωοποιεῖ τήν Σαμαρείτιδα, γιατί διαπιστώνει, ὅτι εἶναι πνευματικά νεκρή, ἀφοῦ ἡ πνοή τῆς ζωῆς πού ἐνεφύσησε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο, μέ τήν παρακοή τῆς Θείας Ἐντολῆς νεκρώθηκε, ἐξαιτίας τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ του καί συγχρόνως νεκρώθηκε καί ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία ἦταν σύμφυτος μέ τήν «πνοή ζωῆς», πού ἔλαβε ὁ ἄνθρωπος καί κατά συνέπεια νεκρώθηκε καί ἡ διάθεση τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς.
Ὁ Χριστός στή συνάντησή Του μέ τή Σαμαρείτιδα τῆς δίδει τήν δυνατότητα νά ἐλέγξει τόν ἐγωκεντρισμό της, ὁ ὁποῖος τῆς διαφθείρει τήν ἀνθρώπινη εἰκόνα της, καί τῆς ζητάει νά τοῦ δώσει κάτι, ἐν προκειμένῳ νά πιεῖ νερό, ἀπό τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Δηλαδή νά βγεῖ ἀπό τό «Ἐγώ» της καί νά ἀποδεχθεῖ τό «Ἐσύ». Ζητᾶ ἀπό τή Σαμαρείτιδα νερό, γιά νά τῆς δώσει τήν εὐκαιρία νά αἰσθανθεῖ ἀντί μῖσος ἀγάπη γιά τόν ἄλλο, καί νά κατορθώσει νά βλέπει τόν ἄλλο, ὡς τή δυνατότητα τῆς δικῆς της σωτηρίας. Ζητῶντας της νά πιεῖ νερό ὁ Χριστός τῆς δίνει τήν εὐκαιρία, νά βιώσει τήν ὀντολογική ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο ἀδιάκριτα καί ὄχι μέ προϋποθέσεις.
Ἡ ἔκβαση αὐτή τοῦ διαλόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμα-ρείτιδα γυναίκα στάθηκε ἡ αἰτία τῆς ἀλλαγῆς τῆς ζωῆς της καί τῶν συγχωριανῶν της. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἔπαψε νά εἶναι ἡ γυναῖκα τῶν πέντε ἀνδρῶν καί ἔγινε κήρυκας καί ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἄρχισε νά κατανοεῖ τά λόγια καί τίς ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου γιά τήν προσωπική της ζωή.
Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐξόχως σημαντική μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κάθε πιστός ἄνθρωπος, αἰσθάνεται πηγαία τήν ἀνάγκη νά λατρεύει τόν Θεό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός στό διάλογό Του μέ τή Σαμαρείτιδα ἀποσυνδέει τή λατρεία τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν τόπο καί δέ δίνει κάποια ἰδιαίτερη σημασία σέ αὐτόν. Δηλαδή ὁ Θεός Πατέρας πρέπει νά λατρεύεται «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ».
Ὁ διάλογος μεταξύ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Σαμαρείτιδος ἔγινε ἡ αἰτία, ὥστε ἡ γυναίκα ἐκείνη νά πιστέψει τόν Χριστό, ὡς Σωτῆρα καί Λυτρωτή. Ἡ Σαμαρείτιδα εἶναι ἡ σήμερον τιμωμένη Ἁγία Φωτει-νή, τήν οποία τιμᾶ ἡ Εκκλησία μας, καθώς καί τήν 26η Φεβρουαρίου.
Ἀφοῦ δέχθηκε τό βάπτισμα, μαζί μέ τά παιδιά καί τίς ἀδερφές της, στή συνέχεια ἀκολούθησε τούς Ἀποστόλους. Κήρυξε στή Συρία, στή Φοινίκη, στήν Παλαιστίνη, στήν Αἴγυπτο, στήν Καρχηδόνα καί τέλος στή Ρώμη. Ἡ Σαμαρείτιδα ἄφησε τή σκοτεινή ζωή της καί ἀναγνωρίστηκε σάν Ἰσαπόστολος.
Ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμά της. Ἄς ἀφήσουμε καί ἐμεῖς τή στάμνα τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἄς τήν μιμηθοῦμε στήν ζωή καί στήν συμπεριφορά μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἔμεῖς νά λάβουμε ἀπό τόν Κύριον τήν λύτρωση καί τήν σωτηρία μας.
ΑΜΗΝ.
