Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Χριστός Ἀνέστη.
Σήμερα Κυριακή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν ἑορτή τῶν ἑορ-τῶν καί πανήγυρι τῶν πανηγύρεων, τήν ἀπαρχή τῆς καινῆς κτί-σεως, τήν βίωση τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως, τό μέγα θαῦμα τῆς ἐμῆς σωτηρίας. Τό κενό μνημεῖο διατρανώνει πάντα τό πώς ὁ θά-νατος πατεῖται θανάτῳ.Ὁ Ἀναστάς Κύριος προβάλλει , ὡς ἡ ἀπό-λυτη ἐλπίδα καί ἡ ἀπόλυτη πρόκληση. Μᾶς βρίσκει ἡ ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου τραυματισμένους. Ταπεινωμένη ἡ οἰκου-μένη ἀπό τόν ἀόρατον ἐχθρόν τοῦ Covid 19 καί νά ἀναγκάζονται οἱ Κοινωνίες σέ ἀπομόνωση.Μετρᾶμε πληγιές καί δυστυχῶς ἀπώλειες ζωῶν.
Ἡ ὑπάρχουσα πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ ἀπέδειξε πόσον εὔθραυστος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πόσον εὐκόλως τόν κυριεύει ὁ φόβος καί ἡ ἀπόγνωσις, πόσον ἀδύναμοι ἀποδεικνύονται οἱ γνώ-σεις καί ἡ αὐτοπεποίθησίς του, πόσον ἕωλος εἶναι ἡ ἄποψις ὅτι ὁ θάνατος ἀποτελεῖ ἕν γεγονός εἰς τό τέλος τῆς ζωῆς καί ὅτι ἡ λήθη ἤ ἡ ἀπώθησις τοῦ θανάτου εἶναι ἡ ὀρθή ἀντιμετώπισίς του. Οἱ ὁριακἐς καταστασεις ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνίκα-νος νά διαχειρισθεῖ σθεναρῶς τήν ὕπαρξίν του, ὅταν πιστεύει ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ἡ ἀνίκητος πραγματικότης καί τό ἀνυπέρβλητον ὅριον. Εἶναι δύσκολον νά παραμείνωμεν ἀνθρώπινοι ἄνευ τῆς ελπίδος τῆς αἰωνιότητος. Αὐτή ἡ ἐλπίς ζῆ εἰς τήν καρδίαν ὅλων τῶν ἰατρῶν, τῶν νοσηλευτῶν, τῶν ἐθελοντῶν, τῶν δωρητῶν καί ὅλων τῶν γενναιοφρόνως συμπαρισταμένων εἰς τούς πάσχοντας ἀδελφούς, μέ θυσιαστικόν πνεῦμα, αὐτοπροσφοράν καί ἀγάπην. Μέσα εἰς τήν ἀνείπωτον κρίσιν, αὐτοί εὐωδιάζουν ἀνάστασιν καί ἐλπίδα. Εἶναι οἱ “Καλοί Σαμαρεῖται”, οἱ ἐπιχέοντες, μέ κίνδυνον τῆς ζωῆς των, ἔλαιον καί οἶνον ἐπί τάς πληγάς, εἶναι οἱ σύγχρονοι “Κυρηναῖοι” εἰς τόν Γολγοθᾶν τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων.
Ἐνώπιον αὐτῶν τῶν θλιβερῶν γεγονότων πού βιώνουμε ὄλοι, τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως ἀντηχεῖ ὡς ἕνα παρήγορο αἰώνιο μήνυμα κατά τοῦ θανάτου.Τό «Χριστός Ἀνέστη» ἔγινε τό τρόπαιο τῆς αἱματοβαμμένης πορείας τῆς Ἐκκλησίας μας στήν πάνω ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια ἱστορία της. Ἀπό τή μαρτυρική ἐποχή τῶν Κατακομβῶν μέχρι τή λαμπρή χιλιόχρονη Βυζαντινή Ἱστορία καί μέχρι τή σύγχρονη ἐποχή μέ τήν πολυποίκιλη πρόοδό της τό «Χριστός Ἀνέστη» συνταράσσει τίς καρδιές τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς.
Τό «Χριστός Ἀνέστη» εἶναι τό ἀσταμάτητο κήρυγμα τῆς Ἐκκλη-σίας. Ἡ Ἀνάσταση ἀποτελεῖ βιωματική ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδοξίας μας.Κέντρο τῆς Λατρείας μας εἶναι ὁ Νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας Ἰησούς Χριστός, ὁ Ὁποῖος μᾶς προσφέρεται διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ἡ βεβαιότητα τῆς ὁλοκληρωτικῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου, βεβαιότητα τήν ὁποία ἐκφράζει ἄριστα τό «Χριστός Ἀνέστη», ἔδωσε καί δίνει συνεχῶς στούς πιστούς δύναμη, ὥστε νά ἀγωνίζονται κατά τῆς ἁμαρτίας. Νιώθουν μονίμως δίπλα τους τόν Νικητή τοῦ θανάτου ὡς ἐγγυητή τοῦ Παραδείσου: «Φυλάξας τά σήμαντρα σῶα, Χριστέ, ἐξηγέρθης τοῡ τάφου, ὁ τάς κλεῖς τῆς παρθένου μή λυμηνάμενος ἐν τῷ τόκῳ σου, καί ἀνέωξας ἡμῖν Παραδείσου τάς πύλας» (Ωδή στ΄).
Ἡ ἴδια βεβαιότητα χαρίζει παρηγοριά σέ ἀναρίθμητους θλιμμένους εὑρισκόμενοι στίς πικρότατες ὧρες τοῦ θανάτου ἀγαπητῶν προσώπων,τό «Χριστός Ἀνέστη» τονώνει ἀναρίθμητες καρδιές, διότι πιστεύουν ὅτι ὁ Κύριος μέ τήν Ἀνάστασή Του ἐξουδετέρωσε τόν Ἅδη καί ἄνοιξε νέα ζωή πέρα τοῦ τάφου «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχῆς»(Ωδή ζ΄).
Τό ἴδιο καί στήν Πατρίδα μας, κατά τά μαῦρα χρόνια τῆς Τουρκικῆς σκλαβιᾶς, τό «Χριστός Ἀνέστη», ἀνατροφοδοτοῦσε τήν ἐλπίδα τῶν προγόνων μας ὅτι κάποτε μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ἐρχόταν καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Γένους, ὅπως καί ἔγινε.Ἀλλά καί σέ καιρούς ἀποστασίας καί πλεονάσματος τῆς ἁμαρτίας τό «Χριστός Ἀνέστη» ἀντηχεῖ παντοῦ καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μαγνητίζει πρός τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί πρός τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση.
Τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου νά πλημμυρίζει τήν ὕπαρ-ξή μας, νά εἰσέλθουμε ὅλοι στόν δεῖπνον τῆς χαρᾶς τοῦ Κυρίου μας καί πρῶτοι καί δεύτεροι νά ἀπολαύσουμε τήν ἀμοιβή τῆς αἰω-νιότητος καί νά χαροῦμε τό πνευματικό συμπόσιο ἐν οὐρανοῖς.
Χριστός Ἀνέστη – Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος . ΑΜΗΝ.
