Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Ε΄Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες,ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Ἡ Ὁσία Μαρία πρίν γνωρίσει τόν Χριστόν ἔζησε 30 χρόνια στήν ἁμαρτία. Ὅσοι ἀκολούθησαν τήν ζωή της , ἔδωσαν τόν ἑαυτόν τους στόν θάνατον. Δέν μπορεῖς νά γίνεις χρι-στιανός, δέν θά ἐλευθερωθεῖς ἀπό τήν ἁμαρτία, δέν θά γίνεις τοῦ Χριστοῦ, ἐάν δέν κόψεις μέ τό μαχαίρι τήν προτέρα σου ζωή καί νά μπεῖς στήν καινούργια ζωή πού σοῦ προσφέρει ο Χριστός.
Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία εἶναι ἕνας γνήσιος ἐκπρόσωπος τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου. Μέ ὅλη της τήν ψυχή, μέ ὅλες της τίς δυνά-μεις, χωρίς κανένα φραγμό, ἔδωσε τόν ἑαυτό της στήν ἁμαρτία. Ὅταν ὅμως ἄκουσε τόν Χριστό, ὅταν ὅμως ἔφθασε στήν ψυχή της ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τό μήνυμά Του, δέν μπῆκε σέ δίλημμα τί νά κάνει ἤ τί νά μήν κάνει καί δέν προσπάθησε νά συμβιβάσει τά πράγματα, ἀλλά ἔκοψε τήν ὅλη ζωή της μέχρι ἐκείνη τήν ὥρα.
Ἡ Ὁσία Μαρία μετά τήν προσκύνηση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ στά Ἱεροσόλυμα ἔζησε στή ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη 47 ὁλόκληρα χρόνια μέ προσευχή, νηστεία καί ἐγκράτεια, παρέδωσε τήν ψυχή της εἰς τόν Θεόν, ἀπηλλαγμένη ἀπό κάθε ρύπο ἁμαρτίας. Ὁ βίος τῆς ὁσίας εἶναι ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα μετανοοῦντος ἀνθρώ-που καί θά σταθοῦμε σέ τρία βασικά σημεῖα πρός διδασκαλία μας.
Τό πρῶτο εἶναι ὅτι ἡ ἁμαρτία συνιστᾶ ἐμπόδιο ἐπικοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Ἡ ἁμαρτία ὅταν παγιώνεται στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, τόν ὁδηγεῖ στήν ἀναισθητοποίησή του, στήν ἀπώλεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί ὀρθώνει ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί στό Θεό τείχη ἀπροσπέλαστα, σάν καί αὐτό τό πνευματικό τεῖχος πού ἐμπόδισε τήν Ὁσία Μαρία νά εἰσέλθει στό Ναό τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ ἁμαρτία εἶναι μία δαιμονική ἐνέργεια, ἡ ὁποία εἰσῆλθε στή ζωή μας ἀπό τότε πού ἐπιλέξαμε νά παρακούσουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά αὐτονομηθοῦμε ἀπό αὐτό. Μπορεῖ νά ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλη-σία, νά εἶναι οἱ πόρτες τοῦ Ναοῦ ἀνοιχτές γιά μᾶς, ἀλλά νά ξέρουμε ὅτι ἔχουμε ὀρθώσει τείχη ἀπροσπέλαστα ἀνάμεσα σέ μᾶς καί τόν Θεό. Νά ξέρουμε ὅτι ὅποιον ἐκκλησιαστικόν βίον ζοῦμε εἶναι ἀνα-ποτελεσματικός, γιατί ἐπιλέξαμε νά θεοποιήσουμε τή σάρκα. Ἡ ἁμαρτία, λοιπόν,εἶναι ἕνα τεῖχος, πού ἐμπορίζει τήν θέα τοῦ Θεοῦ, ἐμποδίζει τήν κοινωνία μας μέ τόν Θεό.
Τό δεύτερο σημεῖο εἶναι ὅτι, ὅταν ἡ Ὁσία Μαρία συνειδητοποίησε αὐτό τό ὁποῖο συνέβη ἔξω ἀπό τό Ναό τῆς Ἀναστάσεως, στάθηκε σέ μία γωνιά καί ἔστρεψε τό νοῦ της στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί προ-σευχήθηκε σέ αὐτήν καί ὑποσχέθηκε, ὅτι ἐάν ἀνοίξουν οἱ θύρες τοῦ ναοῦ τοῦ Υἱοῦ της θά ἀφιερώσει τή ζωή της σέ Αὐτόν, θά μετανοεῖ καί θά κλαίει γιά τίς ἁμαρτίες της. Ἔτσι ἄνοιξαν οἱ πύλες τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, πράγμα πού σημαίνει ὅτι ἡ Παναγία εἶναι ἡ ἐγγυ-ήτρια τῆς προσωπικῆς μας μετανοίας. Θά εἶναι ἐπίσης παροῦσα κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου γιά νά πάρει θέση ἐγγυή-τριας τῆς μετανοίας μας, ὡς μητέρα πρός τέκνο, γιά νά ἀνοίξουν καί γιά μᾶς οἱ θύρες τοῦ Παραδείσου, ἐφ’ὅσον ἡ μετάνοιά μας εἶναι πραγματική, ὁλοκληρωτική καί εἰλικρινής.
Καί τό τρίτο σημεῖον εἶναι τό γεγονός πώς ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία εἶναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀποφυγῆς τῆς ἀπελπι-σίας. Θά μποροῦσε νά σκεφτεῖ ὅτι ὁ Θεός τήν ἔχει ἀπορρίψει, δέν τῆς ἐπιτρέπει νά ἑνωθεῖ μαζί Του, λόγῳ τοῦ βάρους τῆς ἁμαρτωλότητός της καί νά ἀπελπιστεῖ. Θά μποροῦσε νά ὁδηγηθεῖ στήν ἀπόγνωση καί νά κάνει χειρότερο κακό στόν ἑαυτό της,πιστεύοντας ὅτι δέν πρόκειται νά δεῖ ποτέ ἔλεος καί χάρη ἀπό τόν Θεό. Ὅμως, δέν ἀπελπίστηκε, δέν ὁδηγήθηκε στήν ἀπόγνωση, ἀλλά κέρδισε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν συγχώρησή Του, μέσα ἀπό τήν μετάνοια.
Αὐτό εἶναι τό μήνυμα γιά ὅλους μας, οἱ ὁποῖοι ζοῦμε, ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως, τήν ζωή τῆς ἁμαρτίας. Ὅσο χαμηλά καί ἄν ἔχουμε πέσει, ὅσες ἁμαρτίες καί ἄν ἔχουμε σωρεύσει μέσα μας, δέν εἶναι δυνατόν νά κάμψουν τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ,δέν μπορεῖ νά μᾶς στερήσουν τήν σωτηρία, ἐφ’ὅσον ἐπιλέξαμε τό σωτήριο δρόμο τῆς μετανοίας.
Τό πρόβλημα δέν εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἀλλά ἡ ἀμετανοησία. Δέν εἶναι ἡ ἁμαρτία ἐκείνη πού θά μᾶς κλείσει τίς θύρες τοῦ Παραδείσου, ἀλλά ἡ ἐμμονή σ’αὐτήν. Ἡ ἑκούσια καί εἰλικρινής μετάνοια σβήνει τό παρελθόν τῆς ἁμαρτίας καί ἀνοίγει τόν δρόμο γιά τό μέλλον τῆς σωτηρίας. Ἄς εὐχηθοῦμε νά πεθάνουμε ὡς πρός τόν παλαιό ἄνθρω-πο καί νά ζήσουμε τόν νέο ἐν Χριστῷ ἄνθρωπον καί δι’Αὐτοῦ νά ὁδηγηθοῦμε στήν ἐπουράνιο Βασιλεία Του.
ΑΜΗΝ.
