Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἑορ-τάζει τήν ἱερά μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Νεαπο-λίτου. Γεννήθηκε καί μεγάλωσε στήν εὐλογημένη γῆ τῆς Καπ-παδοκίας καί ἀνετράφη ἀπό εὐλαβεῖς καί θεοφοβούμενους γονεῖς.
Ἔζησε σέ δύσκολες ἱστορικές στιγμές καί βίωσε τήν σκλαβιά καί τή φτώχεια τῆς ἐποχῆς του. Εἶχε ὅμως μέσα του μιά δίψα: Νά βρεῖ τήν ἀλήθεια, τό φῶς καί τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία.Καί ἦταν τοῦτο τότε, μέσα στούς δύσκολους αὐτούς καιρούς, σάν νά ἔψαχνε τό ἄφταστο καί ἀκατανόητο, τό ἀνύπαρκτο καί ἀόρατο. Ἀκολουθώντας, ὅμως, τήν κλήση τοῦ Θεοῦ ὑποτάσσεται στόν «Ἕνα τῆς Τριάδος» καί ἐλευθερώνεται ἀπό τή σκλαβιά τῆς ἐποχῆς καί τήν ταραχή τοῦ πολέμου. Χειροτονεῖται ἱερεύς καί ἀπολαμβάνει μία ἄλλη δόξα, τήν ὁποίαν οἱ μεγάλοι καί οἱ ἔνδοξοι τῆς γῆς δέν μπόρεσαν ποτέ νά βιώσουν: τή σταυρική καί ἱερατική δόξα τῆς θυσίας.
Ὑπηρέτησε τό ποίμνιό του στόν Ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Νεαπόλεως Καππαδοκίας (Νέβ-Σεχίρ) μέ ἀπόλυτη ἀφοσίωση, μέ ἀγάπη καί πνεῦμα αὐτοθυσίας.
Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ ἀψευδεῖς μάρτυρες, ὅτι ὅσα λέγονται καί γράφο-νται στό Εὐαγγέλιο εἶναι ἀληθινά καί μποροῦν νά ἐφαρμοσθοῦν. Εἶναι οἱ κατ’ἐξοχήν πνευματικοί ἄνθρωποι, ἀφοῦ σ’αὐτούς ἀναπαύ-εται τό Ἅγιον Πνεῦμα, πού τούς καθιστᾶ μετόχους τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Ὅσοι μετέχουν στήν ζωή τοῦ Χριστοῦ ἁγιάζονται καί στή συνέχεια φωτίζουν καί ἁλατίζουν τήν ζωή τοῦ κόσμου μελετῶντας τά συναξάριά τους.
Ὁ Ὀρθόδοξος Ἁγιογράφος δέν σχεδιάζει καί δέν εἰκονογραφεῖ τά φυσικά πρόσωπα τῶν Ἁγίων, ἀλλά τήν θεωμένη ὑπόστασή τους, ἔτσι καί τά Συναξάρια μέ τήν ἔξαρση τοῦ θαυμαστοῦ στοιχείου προ-βάλλουν τήν ἐν Χριστῷ ἀνακαινισμένη ἀνθρώπινη ὑπόσταση, τόν ἐν Χριστῷ μεταμορφωμένον ἄνθρωπον. Μέ τόν τρόπον αὐτόν οἱ Χριστιανοί ἔχουν τήν δική τους καθημερινή «Ἐφημερίδα». Μπολιά-ζουν τήν ζωή τους μέ τήν χάρη τῶν Ἁγίων καί καλοῦνται νά τούς μιμηθοῦν στήν καθημερινότητά τους.
Αὐτά βίωνε καί ἐξέπεμπε εἰς τήν ζωή του καί ὁ Ἅγιος Νεομάρ-τυρας Γεώργιος Νεαπολίτης, πού μαρτύρησε τέλη τοῦ 18ου αῖῶνος μ.Χ. Ἦτο πιστός στήν διακονία του πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλη-σία, τίμησε τήν ἱερωσύνη καί ἀναδείχθηκε πρότυπο πνευματικοῦ πατέρα, ἀφοῦ θυσίασε τήν ψυχή του ὑπέρ τῶν λογικῶν του προ-βάτων. Τό ἔργο του ἦτο πρωτίστως ἁγιαστικό, ἀλλά καί κοινωνικό , γι’αὐτό τόν τιμοῦσαν καί πολλοί Τοῦρκοι.Ἀνταποκρινόμενος στήν πρόσκληση τῶν χριστιανῶν ἀπεφάσισε νά ὁδοιπορήσει μέ τό γαϊ-δουράκι του ἕξ ὧρες ἀπό τή Νεάπολη τῆς Μ. Ἀσίας στό χωριό τῆς Μαλακοπῆς, γιά νά τελέσει τήν Θεία Λειτουργία καί νά ἁγιάσει τούς πιστούς. Στήν πορεία αὐτή ἀντιμετωπίζει τήν ἐπιθετικότητα τῶν Τούρκων, ἕνεκα τῶν ἐπαναστατικῶν δραστηριοτήτων τῶν Ἑλλήνων καί τῆς ἀποτυχημένης ἐπανάστασης τοῦ Ὀρλώφ τό 1797. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος δέν πτοεῖται ἀπό αὐτά, βαδίζει τόν δρόμο τοῦ ἱεροῦ χρέους. Στήν πορεία αὐτή συναντᾶ τόν παραλογισμόν, τό τυφλό μῖσος καί τήν ἀπανθρωπιά. Σφαγιάζεται ὡς «ἀρνίον ἄκακον» ἀκολουθῶντας τήν θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου.
Ἔτσι ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας Γεώργιος ἔγινε ζωντανό παράδειγμα ἕνα ἁγιασμένο πρόσωπο, πού ἔλαβε τήν ἱερωσύνη γιά νά ὑπηρετήσει τόν ἄνθρωπον μέ ἀγάπη καί αὐτοθυσία, ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Ἔγινε ὑπόδειγμα ἀληθινῆς ζωῆς καί εὐτυχίας, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐτυχισμένος μόνον ὅταν εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή καί ἡ χαρά.
Καλούμεθα καί ἐμεῖς, ἐάν θέλουμε νά βιώσουμε τήν ὄντως ἀληθινή ζωή,νά ἀκολουθἠσουμε τήν ζωή τοῦ Ἁγίου, καί μέ τόν πνευματικόν μας ἀγώνα νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτόν μας, ὥστε νά καταστῆ ἡ ψυχή μας δοχεῖον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί νά γίνουμε μέτοχοι τῆς Βασιλείας Του.
ΑΜΗΝ.
,
