Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Νέστορος, ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστός ἀπό τόν βίο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πού τόν ἑορτάσαμε χθές.Τόπος καταγωγῆς τοῦ Ἁγίου Νέστορος ἦταν ἡ Θεσσαλονίκη. Ἡ ἡλικία κατά τήν ὁποία μαρτύρησε ἦτο νεανική ,κατά τόν Ἅγιο Δαμασκηνόν τόν Στουδίτη ἀναφέρει «ἕως εἴκοσι χρόνων».
Γιά τήν ἰδιότητά του ἀναφέρεται ὅτι ἦταν «τίς ἐκ τοῦ δήμου», δηλαδή πολίτης. Ὁ Θεόδωρος Μετοχίτης ἐπισημαίνει ὅτι ἦταν «ἄριστος ὁπλίτης Χριστοῦ» καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Πλωτῖνος σώζει τήν μαρτυρία ὅτι ὁ Ἅγιος Νέστωρ χαρακτη-ρίζεται «ἀήττητος τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης».
Ἐκ τῆς παιδικῆς του ἡλικίας ἀσπάστηκε τόν χριστιανισμό, τόν καταρτισμό του στήν πίστη καί στήν πνευματική ζωή, ὤφειλε ἐξ ὁλοκλήρου στόν Ἅγιο Δημήτριο.
Κατά τίς ἀρχές τοῦ 4ου μ.Χ. αἰ. Αὐτοκράτωρ τῆς Ρώμης ἦταν ὁ Μαξιμιανός, γαμβρός τοῦ Διοκλητιανοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν κύριος ὑποκινητής τοῦ διωγμοῦ ἐναντίον τῶν χριστιανῶν καί τῆς Ἐκκλησίας πού ξέσπασε κατά τό 303 μ.Χ. Στήν Βαλκανική χερσόνησο οἱ στρατιῶτες προέβαιναν σέ ὠμότητες ἐναντίον τοῦ χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ. Τότε συνέλαβαν καί τόν Ἅγιο Δημήτριο μέ τήν κατηγορία ὅτι συμμετεῖχε ἐνεργά στίς χριστια-νικές συγκεντρώσεις τῆς Θεσσαλονίκης καί τόν φυλάκισαν.
Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὡς στρατιώτης τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ ἀνεδείχθη γενναῖος καί τίμιος ἀξιωματοῦχος τοῦ Αὐτοκράτο-ρος καί ἔλαβε τόν τίτλο τοῦ Μεγάλου Δουκός. Ἦταν χριστια-νός μέ φλογερή πίστη καί ζῆλο ἱεραποστολικό, ἀσκῶντας με-γάλη ἐπιρροή στούς χριστιανούς καί εἰδικῶς στούς νέους τῆς πόλεως, τούς ὁποίους κατηχοῦσε, ἐβάπτιζε καί νουθετοῦσε πνευματικά. Ὅταν ὁ Μαξιμιανός ἐπεσκέφθηκε τήν πόλη, πα-ρουσίασε μέ προκλητικό τρόπο τόν φοβερό μονομάχο Λυαῖο σέ τελετή μετά τήν τέλεση ἱπποδρομίας στό στάδιο τῆς Θεσσα-λονίκης. Μέ θάρρος καί τόλμη ὁ νεαρός Νέστωρ προσῆλθε εἰς τήν φυλακή ὅπου ἐκρατεῖτο ὁ Ἅγιος Δημήτριος καί ζήτησε τήν εὐλογία του καί τήν ἐνίσχυσή του.
Ὁ Ἅγιος Δημήτριος τόν εὐλόγησε καί τόν βεβαίωσε ὅτι «καί Λυαῖον νικήσεις καί ὑπέρ Χριστοῦ μαρτυρήσεις». Θωρακισμέ-νος μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου ἔσπευσε χαρούμενος στό στάδιο τῆς Θεσσαλονίκης. Ἔκαμε τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐπι-καλέστηκε τήν ἐξ ὕψους δύναμη δι΄ εὐχῶν τοῦ Ἁγίου Δημη-τρίου λέγοντας «ὁ Θεός Δημητρίου βοήθει μοι», κατέβαλε καί φόνευσε μέ τό μικρό ξιφίδιό του τόν γιγαντόσωμο εἰδωλολάτρη καί βλάσφημο Λυαῖο.
Ὁ Ἅγιος Νέστορας δέν σκότωσε μόνο τόν Λυαῖο ἀλλά τραυ-μάτισε ψυχικά τόν Μαξιμιανό, πού ἦταν συμβασιλέας τοῦ Διο-κλητιανοῦ στήν Ἀνατολή καί παρακολουθοῦσε τόν ἀγῶνα στό στάδιο Θεσσαλονίκης. Ὁ Μαξιμιανός ἦταν προστάτης τοῦ Λυαίου, πού τόν ἔφερνε μαζί του,γιά νά παλεύει στό στάδιο, νά σκοτώνει ἀθώους ἀνθρώπους γιά νά διασκεδάζει ὀ λαός.
Ὁ Μαξιμιανός μετά τήν νίκη τοῦ Ἁγίου Νέστορος καί τήν δικαία τιμωρία τοῦ Λυαίου, ἔδωσε διαταγή ὁ Δημήτριος καί ὀ Νέστορας νά θανατωθοῦν καί ἡ ἐντολή του ἐξετελέσθη.
Ἄς ἀναλογισθοῦμε,λοιπόν, τήν ἀναγκαιότητα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας, ἄς μἄθουμε νά ζητοῦμε τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά ζοῦμε κατά τό θέλημά Του.
Τότε θά ἔχουμε τόν φωτισμόν τοῦ Θεοῦ γιά νά διέλθουμε τόν παρόντα βίον μας μέ ἀσφάλεια καί πνευματική ἀνάταση καί νά καταστοῦμε μέλη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
ΑΜΗΝ.
