|
Σήμερα Κυριακή μετά τήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Έκκλησία μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἁγίασε τό ἀνθρώπινο σῶμα καί δι’αὐτοῦ τόν κόσμο. Ἀπέκρουσε ὁ Χριστός τούς πειρασμούς πού τοῦ ἔστελνε ὁ κόσμος, νά γευθεῖ δηλαδή τίς ἡδονές, ἱκανοποιῶντας ὑπέρμετρα τίς ἀνάγκες του ἤ ἀπο-φεύγοντας τόν πόνο καί τόν θάνατο. Ἄν, κατά τόν ἴδιο τρόπο, ἀπωθήσουμε καί ἐμεῖς τούς πειρασμούς τῆς ἁμαρτίας καί ὑπομείνουμε καρτερικά τίς ὀδύνες τοῦ θανάτου, ἡ ἁγιότητα μπορεῖ νά ἁπλωθεῖ ἀπό τό σῶμα Του σέ ὅλα τά σώματα καί σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι ὁ Χριστός ἀποκατέστησε τήν δημιουργία σέ παράδεισο ἀρετῆς γι’ αὐτούς πού, ἀπό ἀγά-πη σ’ Ἐκεῖνον, ἀποδέχονται τό Σταυρό Του. Συνεπῶς ὁ Σταυρός εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, πού, ἄν τήν προσλάβουμε, ὁδηγεῖ τόν κόσμο στόν παράδεισο. Γι’ αὐτό τόν σκοπό ὁ Χριστός μένει μαζί μας ἕως τῆς συντέλειας τῶν αἰώνων. Χωρίς ἀμφιβολία, ὁ πλήρης παράδεισος θά πραγματωθεῖ μόνο μετά τήν παγκόσμια ἀνάσταση. Ἡ δημιουργία μεταβλήθηκε σέ πεδίο μάχης ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, ἐξαιτίας τῆς ἀπληστίας καί τῶν ἐγωϊστικῶν παθῶν γενικά. Μπορεῖ ὅμως νά ἀποκατασταθεῖ στήν παραδεισιακή κατάσταση διά τοῦ Σταυροῦ. Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στή ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ψάλλει: «Ἐν Παραδείσῳ μέ τό πρίν ξύλον ἐγύμνωσεν, οὗπερ τῇ γεύσει ὁ ἐχθρός εἰσφέρει νέκρωσιν· τοῦ Σταυροῦ δέ τό ξύλον, τῆς ζωῆς τό ἔνδυμα ἀνθρώ-ποις φέρον, ἐπάγη ἐπί τῆς γῆς καί κόσμος ὅλος ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς» (Κάθισμα ἑορτῆς). Δι’ αὐτοῦ ὁ Παράδεισος ἀνοίχτηκε ξανά, γιατί ἡ «στρεφόμενη ρομφαία» (Γεν. 3,24), πού ἐμπόδιζε τήν εἴσοδο σ’ αὐτόν, ἐξαιτίας τῆς ἀνθρώπινης ἀπληστίας, δέν μποροῦσε πιά νά τόν κρατήσει κλειστό. Γιατί τώρα ὁ Χριστός εἰσῆλθε στόν παράδεισο, ἀφοῦ τόν ἄνοιξε, φέρνοντας ὡς ἕνας ἄνθρωπος τό ξύλο τοῦ Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου κατανίκησε τήν ἀπληστία καί προτίμησε τήν ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ Του. Καί θά εἰσέλθουν στόν Παράδεισο ὅλοι ὅσοι θά πράξουν τό ἴδιο. Ἀλλοίμονο στόν ἄνθρωπο πού δέν θά καταλάβει ὅτι πρέπει καί ὁ ἴδιος νά σταυρωθεῖ γιά τόν Θεό, πού εἶναι ὁ Κτίστης καί Δημιουργός τῶν ἁπάντων, ὅπως σταυρώθηκε ὁ Χριστός γιά μᾶς. Νά σταυρωθεῖ ὄχι σωματικά, ἀλλά νά σταυρωθεῖ γιά τά πάθη του, γιά τίς κακές του ἐπιθυμίες, γιά τά μίση του, γιά τή ἁρπαχτική του μανία, γιά τήν ἀπέραντη φιληδονία πού τόν μαστίζει. Ὅποιος αὐτό τό καταλάβει καί ἀρχίσει νά σταυρώνει τόν ἑαυτόν του, τότε ἀρχίζει ἡ ζωή του νά πλημμυρίζει στό φῶς καί νά γίνεται ἀληθινή ζωή.Τότε ἀρχίζει ἡ ζωή του νά ἀποκτᾶ τήν εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τότε μυρίζει σάν τό βασιλικό, πού βρέθηκε ἐπάνω στόν Τίμιο Σταυρό. Ἀπέθανε ὁ Χριστός στό Σταυρό γιά νά πεθάνει ἡ δική μας ἁμαρτία. Ὅταν ὁ Χριστός ἀπέθανε ὑπέρ ἡμῶν, ἀπέθανε ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ κόσμου.Ἔδωσε τό αἷμα Του εἰς «ἄφεσιν ἁμαρ-τιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον». Πρέπει, λοιπόν καί ἐμεῖς νά πεθά-νουμε γιά τήν ἁμαρτία, γιά νά ἀναστηθοῦμε γιά τήν αἰώνιο ζωή, νά ἀποκτήσουμε τήν ἐλπίδα καί τήν προϋπόθεση τῆς σωτηρίας. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό σύμβολο ὁλόκληρης τῆς χριστιανικῆς πίστης.Ὅποιος εἶναι χριστιανός ἀγαπᾶ τόν Σταυρό.Τόν ἔχει στό στῆθος του, τόν ἔχει στήν καρδιά του, τόν ἔχει στό νοῦ του. Ὅσο τόν βλέπει, τόσο περισσότερο τόν καμα-ρώνει καί τόν γεμίζει ἐσωτερικά. Γιατί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι Φῶς καί Ζωή.Εἶναι ἡ εὐωδία τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ εὐωδία τῶν ψυχῶν μας, ἡ ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ἀνάστασης καί δικαίωσης στήν ἐπουράνιο Βασιλεία. ΑΜΗΝ.
|
|
|
