Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεο-τόκου. Ἄν ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος καὶ ἡ μνήμη δικαίου συ-νοδεύεται ἀπὸ ἐγκώμια,πόσο μᾶλλον πρέπει νὰ ἐπιτελοῦμε μὲ τὶς μεγαλύτερες εὐφημίες τὴ μνήμη τῆς ἀειπάρθενης καὶ Θεομήτορος Παναγίας μας.
Ὁ θάνατός της εἶναι ζωηφόρος, γιατί μεταβαίνει σὲ οὐράνια καὶ ἀθάνατη ζωή, καὶ ἡ μνήμη αυτοῦ τοῦ γεγονότος εἶναι χαρμόσυνη ἑορτὴ καὶ παγκόσμια πανήγυρις, ποὺ ὄχι μόνο ἀνανεώνει τὴ μνήμη τῶν θαυμασίων τῆς Θεομήτορος, ἀλλὰ καὶ προσθέτει τὴ κοινὴ καὶ παράδοξη συνάθροιση τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων ἀπὸ κάθε μέρος τῆς γῆς γιὰ τὴν πανίερη κηδεία της, μὲ θεολήπτους ὕμνους, μὲ ἀγγελικὲς ἐπιστασίες καὶ χοροστασίες καὶ λειτουργίες γι᾿ αὐτήν.
Οἱ Ἀπόστολοι προπέμπουν, ἀκολουθοῦν, συμπράττουν καὶ συνερ-γοῦν μὲ ὅλη τή δύναμη μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐγκωμιάζουν τὸ ζωαρ-χικὸ καὶ θεοδόχο ἐκεῖνο σῶμα, ἐνῷ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ Υἱὸς αὐτῆς τῆς ἀειπάρθενης, εἶναι ἀοράτως παρὼν καὶ ἀποδίδει στὴ μητέρα τὴν ἐξόδιο τιμή. Σὲ Αὐτοῦ τὰ χέρια ἐναπέθεσε τὸ θεοφόρο πνεῦμα της καί ἔπειτα ἀπὸ λίγο μεταθέτει καί τό σῶμα της σὲ χῶρο ἀείζωο καὶ οὐράνιο.
Διότι μόνο αὐτή, εὑρισκομένη ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ σ᾿ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, τὸν μὲν Θεὸ κατέστησε υἱὸν ἀνθρώπου, τοὺς δὲ ἀνθρώπους ἔκανε υἱοὺς Θεοῦ. Μόνο αὐτὴ ἀπὸ ὅλες τὶς γυναῖκες ἀναδείχθηκε μητέρα τοῦ Θεοῦ ἐκ φύσεως πάνω ἀπὸ κάθε φύση. Ὑπῆρξε βασίλισσα κάθε ἐγκοσμίου καὶ ὑπερκοσμίου κτίσματος.
Τώρα, ἔχοντας καὶ στὸν οὐρανὸ κατάλληλο κατοικητήριο, ὡς ταιριαστό της βασίλειο, στὸν ὁποῖο μετατέθηκε σήμερα ἀπὸ τὴ γῆ, στάθηκε καὶ στὰ δεξιὰ τοῦ Παμβασιλέως μὲ διάχρυσο ἱματισμὸ ντυμένη καὶ στολισμένη, ὅπως λέγει ὁ Προφήτης Δαβίδ(Ψαλμ. 44,11). Δηλαδή στολισμένη μὲ τὶς παντοειδεῖς ἀρετές. Διότι μόνο αὐτὴ κατέχει τώρα μαζὶ μὲ τὸ θεοδόξαστο σῶμα καὶ μὲ τὸν Υἱό, τὸν οὐράνιο χῶρο. Δὲν μποροῦσε πραγματικὰ γῆ καὶ τάφος καὶ θάνατος νὰ κρατεῖ ἕως τὸ τέλος τὸ ζωαρχικὸ καὶ θεοδόχο σῶμα της.
Ἀποδεικτικὸ γιὰ τοὺς μαθητὲς στοιχεῖο περὶ τῆς ἀναστάσεώς της ἀπὸ τοὺς νεκροὺς γίνονται τὰ σινδόνια καὶ τὰ ἐντάφια, ποὺ μόνα ἀπέμειναν στὸ τάφο καὶ βρέθηκαν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἦλθαν νὰ τὴν ζητήσουν. Δὲν χρειάσθηκε νὰ μείνει καὶ αὐτὴ πάνω στὴ γῆ, ὅπως ὁ Υἱός της καὶ Θεός, παρά μόνον τρεῖς ἡμέρες. Γι᾿ αὐτὸ ἀναλήφθηκε ἀμέσως πρὸς τὸν ὑπερουράνιο χῶρο ἀπὸ τὸν τάφο.
Ἡ Θεομήτωρ εἶναι ὁ τόπος ὅλων τῶν χαρίτων καὶ πλήρωμα κάθε καλοκαγαθίας καὶ εἰκόνα κάθε ἀγαθοῦ καὶ κάθε χρηστότητος, ἀφοῦ εἶναι ἡ μόνη ποὺ ἀξιώθηκε ὅλα μαζὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Πνεύματος, ἡ μόνη ποὺ ἔλαβε παράδοξα στὰ σπλάχνα της Ἐκεῖνον στὸν ὁποῖο βρίσκονται οἱ θησαυροὶ ὅλων τῶν χαρισμάτων.Τώρα δὲ πού μὲ τὸ θάνατό της προχώρησε ἀπὸ ἐδῶ πρὸς τὴν ἀθανασία,εἶναι συγκάτοικος μέ τὸν Υἱὸ στὰ ὑπερουράνια σκηνώματα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπιστατεῖ μὲ τίς ἀκοίμητες πρὸς Αὐτὸν πρεσβεῖες ἐξιλεώνοντας Αὐτὸν πρὸς ὅλους μας.
Διὰ μέσου τῆς Θεομήτορος θὰ ὑμνεῖ τὸν Θεὸ ὅλος ὁ χριστιανι-κός κόσμος, διότι αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτία, ἡ προστάτης καὶ πρόξενος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Αὐτὴ εἶναι θέμα τῶν προφητῶν, ἀρχὴ τῶν Ἀπο-στόλων, ἑδραίωμα τῶν μαρτύρων, κρηπὶς τῶν διδασκάλων, ἡ ρίζα τῶν ἀπορρήτων ἀγαθῶν, ἡ κορυφὴ καὶ τελείωση κάθε ἁγίου.
Ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός ἀναφωνεῖ: «Ὤ, πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς πρός τήν ζωήν διά μέσου θανάτου μετάγεται; Τί τοίνυν τό περί σέ τοῦτο μυστήριον ὀνομάσωμεν· θάνατον; ἀλλά καί φυσικῶς ἡ πανίερος καί μακαρία σου ψυχή τοῦ πανολβίου καί ἀκηράτου σου χωρίζεται σώματος, ὅμως οὐκ ἐναπομένει τῷ θανάτῳ οὐδ᾿ ὑπό τῆς φθορᾶς διαλύεται. ῟Ης γάρ τικτούσης ἀλώβητος ἡ παρθενία μεμένηκε, ταύτης μεθισταμένης ἀδιάλυτον τό σῶμα πεφύλακται καί πρός κρείττονα καί θειοτέραν σκηνήν μετατίθεται» (ΡG 96, 713-716).
Ὁ δέ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης προσθέτει: «Δέν μπορεῖ νά σέ κρατήσει ὁ τάφος. Δέν ἔχει δύναμη νά σέ ἔχει φυλακισμένη ὁ Ἄδης… Φύγε λοιπόν, φύγε εἰρηνική. Ἀναχώρησε ἀπό τίς γήϊνες διαμονές καί ἱκέτευε καί ἐξιλέωνε τόν Κύριο γιά ὅλους ἐμᾶς τούς συνανθρώπους σου». (ΡG 97, 1100).
Ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν∙ ὡς γάρ ζωῆς μητέρα πρός τήν ζωήν μετέ-στησεν…». Αὐτήν λοιπόν νά παρακαλέσωμεν διά τῶν πρεσβειῶν της νά μᾶς ὁδηγήση εἰς τήν ὄντως ζωή καί νά ἀπολαμβάνουμε αἰωνίως τήν δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ στόν Παράδεισον.
ΑΜΗΝ.
